Opinie
"S-peil: stop toch met dat virtuele klimaatbeleid!"
Arch. Kati Lamens, voorzitter NAV • 13 december 2017
1. It’s the CO2, stupid
Het klimaatbeleid wordt in de epb-regelgeving gereduceerd tot een louter energetisch gegeven, geënt op een gebouw. Daarmee gaat men compleet voorbij aan de basis van een efficiënt klimaatbeleid, namelijk het reduceren van de CO2-uitstoot. Gebouwen zijn daarin een belangrijk maar zeker niet het enige element. Ook de plek waar men woont, de manier waarop men zich verplaatst, de keuze voor hernieuwbare energie, een doordacht materiaalgebruik, aandacht voor de Total Cost of Ownership en aanverwante elementen spelen een rol. Door de nadruk compleet op de gebouwschil te leggen, verliest de bouwheer elke keuzevrijheid en wordt hij verplicht te investeren in maatregelen met dikwijls geen of een heel lange terugverdientijd. Dat staat compleet in tegenspraak met de EPBD recast, de Europese richtlijn over de energie-efficiëntie van gebouwen. Die stelt immers dat eisen altijd rekening moeten houden met de beschikbare kostenoptimale oplossingen.
2. Punten sprokkelen is een virtueel klimaatbeleid
De epb-regelgeving reduceert de strijd tegen de klimaatopwarming tot een wiskundig algoritme. Bouwheren, hun architecten en andere bouwpartners worden meegezogen in een soort van game waarin geen pokemons maar E-punten te vangen zijn. Virtueler kan een beleid haast niet worden.
3. Architectuur is niet het probleem, maar een deel van de oplossing
Het S-peil is niet meteen de ideale compagnon voor vernieuwende en op maat van de opdrachtgever gesneden ontwerpen. Goede architectuur staat voor gebruikscomfort, voldoende daglicht, ruimtelijke verhoudingen op mensenmaat, een gevoel van welbevinden, functionaliteit en duurzaamheid in de brede betekenis. Michelingevels met onooglijke raampjes beantwoorden dan misschien aan het virtuele S-choonheidsideaal, maar verdienen geen plek op de catwalk van geslaagde architectuur.