Nieuws

“In plaats van transparant ruimtelijk beleid krijgen we nog meer afwijkingen en complexiteit”

20 januari 2020

Tom Coppens (UAntwerpen), Guy Vloebergh (UAntwerpen) en Peter Renard (Samenleving & Politiek) hebben weinig vertrouwen in het Instrumentendecreet. Dat schrijven ze in een opiniestuk in De Standaard. 'Het geregel in de luwte, het dienstbetoon, de vergunningen op maat ... te vrezen valt dat het allemaal terugkomt.'

"Het nieuwe decreet lijkt veeleer de belangen van grondeigenaars te dienen dan een goed ruimtelijk beleid", klinkt het in een scherp opiniestuk in De Standaard. "Een van de meest in het oog springende maatregelen is het verhogen van de planschadevergoeding voor eigenaars wier gronden niet mogen worden bebouwd. Eigenaars krijgen straks 100 procent van de marktwaarde en voor de volledige oppervlakte. Nu is dat 80 procent van het (geïndexeerde) aankoopbedrag, en slechts voor de grond die tot 50 meter van de uitgeruste weg ligt. Wie in de jaren 70 een landbouwgrond kocht die daarna toevallig werd ingekleurd als bouwgrond, krijgt in de oude regeling niets. In de nieuwe ­regeling het volle pond."

 

"De rekening moet worden betaald door het bestuur dat het plan opstelde, dus vaak de gemeente. Het is een raadsel hoe deze maatregelen bijdragen tot het realiseren van de doelstellingen van het Beleidsplan Ruimte. Het is vooral een financiële strop rond de nek van lokale besturen die wel een degelijk ruimtelijk beleid willen uitstippelen."

 

Afwijkingen

"Het instrumentendecreet voorziet ook in ‘convenant- en contractbenadering voor gebiedsgerichte afwijking van functies’. Met deze bizarre benadering worden zonevreemde bestemmingen via contracten tussen burgers mogelijk gemaakt. (...) In plaats van een transparant ruimtelijk beleid gericht op de lange termijn en het algemeen belang krijgen we nog meer uitzonderingen, afwijkingen, complexiteit."

 

"Als de Vlaamse regering het meent met de betonstop, zal ze uit een ander vaatje moeten tappen. Enkele suggesties. Schrap selectief slecht gelegen woon- en woonuitbreidingsgebieden, en maak eindelijk een betrouwbare raming van het kostenplaatje van deze nuttige maatregel. Schaf alle achterpoortjes en uitzonderingsregels af, die de Vlaamse regering de voorbije twintig jaar heeft ingevoerd om de open ruimte en vooral het landbouwgebied sluipend te kunnen volbouwen. Anders blijft het dweilen met open kraan."

 

"En als we dan toch publieke middelen uitgeven, investeer die dan in de versterking van de dorpskernen en de steden met nieuwe publieke ruimte, meer groen en voorzieningen, zodat verdichting leefbaar wordt."