Nieuws
Kati Lamens over steeds complexere bouwwereld: “De slinger slaat door” (Radio 1)
28 februari 2020
Kati Lamens: “Ik ben intussen 30 jaar actief als architect, grotendeels in particuliere woningbouw. En ik heb toch gemerkt dat het een stuk ingewikkelder geworden is.”
“Wij als architecten worden doorgaans gecontacteerd door mensen die een vergunning nodig hebben. Zeker in dat geval wordt het heel complex, maar wij kunnen verbouwers daarin begeleiden. Maar ook van mensen die niet direct een vergunning nodig hebben, krijgen we als architecten vaker de vraag om te helpen.”
“Het administratieve werk - het aanvragen van premies - lukt voor de meeste mensen nog wel. Maar het technische verhaal is dikwijls wél een probleem. Zeker verbouwers die gefaseerd willen werken, beginnen dikwijls met een ad hoc-aanpak. Als zij niet goed begeleid worden, kan het zijn dat ze een aantal ingrepen doen waarvan later blijkt dat ze voor niets zijn geweest.”
De slinger slaat door
“Als je alleen nog maar kijkt naar alle regelgeving, begrijp je waarom het zo moeilijk is. Je hebt de stedenbouwkundige regelgeving, de energieprestatieregelgeving, de ventilatieregelgeving, de sloopregelgeving, de asbestregelgeving, de archeologieregelgeving, de milieuregelgeving, … En zo kan ik nog een eind doorgaan.”
“In het verleden was die problematiek er ook, maar de last was veel lichter. Vandaag hebben we als architecten soms het gevoel dat we bezig zijn met een Pokémon-spel. Zeker in het energieverhaal is het de dag van vandaag punten verzamelen om geen boete te krijgen. Soms is het gezond verstand ver te zoeken. De ingrepen die je moet doen en het geld dat je eraan moet geven staan niet altijd meer in verhouding tot het uiteindelijke resultaat.”
Projectontwikkelaars
Projectontwikkelaars eisen een steeds groter stuk van de taart op. Komt dit ook omdat (ver)bouwen voor particulieren te complex is geworden? Kati Lamens: “Ik denk dat daar in hoofdzaak nog een andere reden speelt. Ook een bouwgrond kopen is vandaag peperduur. Heel veel projectontwikkelaars hebben in de loop der jaren bouwgronden opgekocht en daarna verkaveld. Door de schaarste van de gronden zijn mensen vaak aangewezen op een woning door projectontwikkeling. Dat gaat dan vaak over grootschalige projecten.”
“Ik betreur die evolutie niet. Wat ik wel jammer vind, is dat er nog te vaak lappen grond gewoon in stukjes verdeeld worden, waarop dan allemaal eengezinswoningen gebouwd worden. Terwijl het potentieel van die gronden veel groter is. Het zou ook veel leuker zijn om een gedifferentieerd project op die gronden te hebben. Daar ligt dan weer een rol weggelegd voor de gemeentes. De dag van vandaag proberen die toch iets kwalitatiever met hun grondgebied en hun ruimte om te gaan. En ik denk dat ook projectontwikkelaars dan de meerwaarde zullen inzien van een architect of iemand die dat op een andere manier bekijkt. Dan kan men meer units uit die grond halen.”