Vrije Tribune
"België heeft slechts één grondstof: kennis. Laat ons er gebruik van maken voor de energietransitie."
Ir.-architect Stijn Wille • 22 maart 2022
Vrije Tribune
NAV en Architectura.be willen een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Daarom geven we op onze websites een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer NAV dan via info@nav.be.
Sowieso mag de oplossing onze gezondheid niet in het gedrang brengen en moet ze milieuvriendelijk én betaalbaar zijn. België heeft slechts één grondstof: kennis. Laat er ons gebruik van maken.
Geothermie is intussen genoegzaam bekend, laat me dus beginnen met enkele minder bekende voorbeelden.
Zowel het verzamelen van organisch afval en het zuiveren van afvalwater, zijn dure processen. Maar als we zwart water (toiletwater) en organisch afval zouden samenbrengen, kan elektriciteit, compost, biogas én drinkwater vrijgemaakt worden, waardoor kosten dus omgezet worden in opbrengsten.
Naast nieuwe windturbines, zullen de komende jaren zonnecentrales, biomassa-vergisters en andere energiecentrales met het net verbonden moeten worden. Maar zowel windmolens als elektriciteitsmasten kosten geld en zorgen voor visuele hinder. Door beiden te combineren en de masten te ontwerpen met een dubbelrol voor ogen, worden de kosten en de hinder terug gedrongen, maar wordt wel nog steeds energie opgewekt en verdeeld. Opnieuw kleinere kosten en grotere baten.
Door zonnepanelen langs beide zijden te gebruiken, kan vier keer zoveel elektriciteit opgewekt worden met drie keer minder materiaal. De warmte ter hoogte van de zonnepanelen kan daarnaast ook gebruikt worden om warm (sanitair) water op te wekken. Opnieuw meer winsten en minder kosten.
Indien we deze en andere gelijkaardige, reeds bestaande technieken maximaal in onze infrastructuur zouden toepassen, kunnen we lokaal voor een heel groot deel, zo niet volledig, in onze eigen energiebevoorrading voorzien, ja zelfs energie verkopen. Energiesubsidies kunnen terug geschroefd worden, we zijn niet langer afhankelijk van het buitenland én we creëren werkgelegenheid. Dat moet iedereen als muziek in de oren klinken.
Binnen 10 jaar weer dezelfde discussie?
Maar sinds de kernuitstap in 2003 beslist werd, ging en gaat vooral veel tijd en energie verloren aan het uitstellen of het herbevestigen ervan, in plaats van aan de toekomstvisie en voorbereidende stappen. Ook het laatste energieakkoord schuift het uiteindelijke doel, noch fossiel, noch nucleair, verder op, want naast nieuwe fossiele gascentrales worden ook twee kernreactoren langer open gehouden.
Het goede is dat er een beslissing is genomen die de bevoorradingszekerheid garandeert. Maar als we willen vermijden dat we ook binnen 10 jaar nog steeds dezelfde discussie aan het voeren zijn, moeten we tegelijkertijd ook échte stappen zetten om de energietransitie te realiseren.
The energy isn’t in the idea, it’s in the execution.