Nieuws

De uitdaging van de architect vroeger en nu: 'passie is de rode draad'

20 februari 2017

'De wereld staat niet stil en er zijn veel nieuwe uitdagingen voor onze architecten', zegt Carl Bourgeois, hoofddocent Architectuur aan de KU Leuven. Het project 'Generatie-interviews' in het Gentse Designmuseum zet vroegere helden en nieuwe architecten tegenover elkaar. 'Passie is de rode draad.'

'Het idee om een project als de Generatie-interviews binnen een van onze keuzevakken op te nemen, kwam voort uit ons eerbetoon aan de Generatie '74 in 2015', legt hoofddocent Architectuur aan de KU Leuven Carl Bourgeois uit op de site van Ik ga Bouwen. 'Paul Robbrecht, Marie-José Van Hee, Marc Dubois, Jan Maenhout, Marc Felix, ... een belangrijke generatie ging op hetzelfde moment op emeritaat. We lieten hen nog eens aan het woord en documenteerden dat.'

 

Het bleek een interessante formule om de huidige generatie via hun nieuwe media dichter bij hun voorgangers te brengen. 'In een tweede reeks van het project gingen ze met camera en microfoon in de aanslag naar die docenten waar ze vandaag een voorbeeld aan nemen. Die docenten werd op hun beurt gevraagd in gesprek te gaan met hun vroegere helden', aldus Bourgeois.

 

Het resultaat is een verzameling gesprekken tussen Mira Sanders en Paul Gees, Karel Wuytack en Johan Van Geluwe, Koen Deprez en Luc Deleu, Jan De Vylder en Jos Van Driessche, en tot slot Dag Boutsen en Lucien Kroll. Een greep uit die mondelinge archivering - een samenwerking tussen de Campus Sint-Lucas van de KU Leuven, Archipel en Studio Fragile - loopt nog tot 5 maart 2017 in het Designmuseum in Gent.

 

Kritische architecten

 

'Eigenlijk is de architect ook een beetje een waakhond in onze samenleving. Zo moeten we erbij stilstaan dat sommige oplossingen nieuwe problemen met zich meebrengen. Dat steeds meer comfort een prijs heeft. Dat het integreren van al die technologische nieuwigheden de complexiteit van het bouwen exponentieel vergroot', verklaart Bourgeois. 'We spreken over duurzaamheid, maar zetten de bouwwoede door. Collectief wonen in een gebouw met enkele beglazing uit de jaren '60 kan qua ecologische voetafdruk een veel betere keuze zijn dan een geïsoleerde individuele woning met de nieuwste snufjes in verkaveld Vlaanderen.'